Hoe versnelt de digitale technologie de ecologische overgang in de luchtvaartindustrie?

De volksgezondheidscrisis, met haar enorme gevolgen voor het luchtverkeer en de vliegtuigorders, heeft vliegtuigfabrikanten, toeleveranciers van onderdelen en onderaannemers in de luchtvaartsector ertoe aangezet zich op digitaal te richten. Het eerste doel is om de productie flexibeler te maken. Met de komst van echte Industrie 4.0-fabrieken is het nu mogelijk om mens-machine processen toe te passen en ultra-agile toeleveringsketens op te bouwen om de kosten te drukken en snel te reageren op een stijging of daling van de vraag.

Het allerbelangrijkste is dat er dringend behoefte is aan digitalisering om nieuwe modellen, nieuwe motoren, nieuwe aerodynamische onderdelen en andere mechanische onderdelen te ontwerpen waarmee de vliegtuigen van de toekomst zullen worden uitgerust. En tegelijkertijd de kosten te beheersen en fouten tot een minimum te beperken.

In de toekomst zullen luchtvaartprofessionals toegang hebben tot krachtige, zeer nauwkeurige softwaretools en intelligentie om toe te passen bij het simuleren, automatiseren van de productie en controleren van de bedrijfsomstandigheden van hun producten.

Zij zullen letterlijk gebruik maken van gegevens en connectiviteit om de productielanceringen te versnellen, het gedrag en het verbruik van vliegtuigen te voorspellen en een granulair, efficiënt beheer van de levensduur en het gebruik van vliegtuigonderdelen tot stand te brengen. De inzet van augmented reality en digitale modellen zal ook de tijd verkorten die nodig is om vliegtuigen aan de voorschriften te laten voldoen en zal potentiële risico's aanzienlijk verminderen.

Aangezien de sector bovendien heeft toegezegd de uitstoot van broeikasgassen tegen 2050 te halveren ten opzichte van 2008, is dit het juiste moment om digitaal te gaan werken. Dit wordt gemakkelijk aangetoond door het potentieel van digital twins. Deze replica's van een vliegtuig, de uitrusting ervan of een productieproces kunnen gegevens opnemen die door sensoren op bestaande producten worden doorgegeven, zelfs tijdens de werking. Op die manier kan het werkelijke gebruik van een vliegtuig worden geanalyseerd, kunnen de grootste emissiebronnen worden geïdentificeerd en kunnen bijvoorbeeld wegen worden geopend voor innovatie bij de volgende iteratie. Het is ook mogelijk een digital twin te gebruiken om het ontwerp en de prestaties van onderdelen grondig te testen op hun bijdrage aan het energieverbruik van het vliegtuig.

Bovendien maakt digitale technologie in vliegtuigen tijdens de vlucht en op luchthavens geconnecteerde vluchtbeheersystemen mogelijk die het brandstofverbruik en de overeenkomstige emissies op een zinvolle manier kunnen verminderen. Dit door het vluchtpad en de snelheid van het vliegtuig aan te passen.

Het lijdt geen twijfel dat de luchtvaartindustrie in haar geheel de beschikbare digitale technologieën moet omarmen om de ecologische overgang te maken zonder haar concurrentievermogen op te offeren. De instrumenten bestaan. Wat rest is dat leiders en hun teams een "digitaal compatibele" cultuur aannemen om ervoor te zorgen dat digitale oplossingen het nieuwe bedrijfskapitaal worden.